Stand-up Theology

12 juli 2018 – Waarom juist nu ‘De verhalen die we onszelf vertellen’ van Joan Didion lezen?

door Willie Gardien

Met een quickscan van de tijdgeest geeft Tim Vreugdenhil duiding aan de samenleving waarin we leven. In het boek ‘Stand-up Theology’ verpakt Vreugdenhil levensbeschouwing in een niet-godsdienstig protocol, want hij ziet veel meer ruimte voor niet-protocollaire vormen. Simpelweg omdat het bevrijdend is. Aan de hand van tien kernwoorden voert hij deze quickscan uit. Of het nu over grip, stress, food of opstaan gaat: telkens weet Tim de lezer met bijbelse verhalen te triggeren wanneer hij een kernwoord behandelt.

Een van de kernwoorden die iets zeggen over onze huidige tijd is ‘fomo’. ‘Fear of missing out’ of te wel de angst om iets te missen. We weten dat ‘het gras altijd groener is bij de buren’. Dankzij social media is het aantal fictieve buren echter enorm toegenomen, en is er de angst dat het gras bij evenzoveel meer buren groener is dan bij jezelf. Bij fomo is er een moment dat alles nog kan, dat de wereld aan keuzes nog openligt. Als er dan eenmaal gekozen is, voelt elke keuze meteen als falen. Het vervelende gevoel dat je door je keuze op het verkeerde feestje bent aanbeland.

Het is iets van deze tijd. Of toch niet? Neem Adam en Eva die luisteren naar de slang. Adam en Eva hebben last van fomo, dat het paradijs niet goed genoeg is en het ergens anders aantrekkelijker zal zijn. Onrust drijft hun voort.

Deze onrust drijft ons nog steeds voort. In spiritueel perspectief is fomo antigoddelijk en antimenselijk in één. De remedie tegen fomo is thuiskomen, letterlijk en figuurlijk.

En, zoals Tim zegt, bij een goed gesprek en een werkelijke ontmoeting verdwijnt het gevoel van fomo als sneeuw voor de zon.