Portretten van moslims

14 december 2018  –  Mounir Samuel portretteert ‘moslims van allerlei richting en afkomst’ en daarmee ook zijn eigen zoektocht.

door Gerrit Kruis

Mounir Samuel, de schrijver van ‘God is groot. Eten, bidden en beminnen met moslims’, portretteert ‘moslims van allerlei richting en afkomst’. Hij geeft daarmee ook een beschrijving van zijn eigen religieuze zoektocht en worsteling met de Islamitische theologie. In een goed en openhartig geschreven boek belicht hij deze zoektocht.

Het boek bestaat uit ongeveer dertig korte teksten. Deels afkomstig uit het ramadandagboek dat de auteur bijhield toen hijzelf tijdens de ramadan mee vastte om aan den lijve en aan de geest te ervaren wat vasten met je doet. Andere teksten zijn verslagen van gesprekken met min of meer bekende mensen die een migratie-achtergrond hebben.

Een belangrijk onderwerp in het boek is de moeilijke positie van homo’s en transgenders in onze samenleving. Samuel heeft zelf een transitie van vrouw naar man doorgemaakt en definieert zichzelf als een ‘genderfluïde man’. Een eerste punt is de kwestie van loyaliteit in en naar de eigen kring. In een mooie zin schrijft hij: ‘Nergens gaat het gezegde “niets zo streng als de navelstreng” meer op dan binnen de Islamitische gemeenschap.’ Een tweede punt is dat de geroemde verdraagzaamheid in de Nederlandse samenleving haar grenzen kent. In het kort komt het erop neer: onzekerheid binnen de eigen groep, onveiligheid daarbuiten. En waar is de Nederlandse verdraagzaamheid als uit internationaal onderzoek blijkt dat de Nederlandse moslim zich het vaakst gediscrimineerd voelt van alle moslims in Europa?

In één van de gesprekken komt het opmerkelijke fenomeen ter sprake dat in een land als Marokko de tolerantie voor de verschillende seksuele geaardheden vaak groter is dan onder migranten in Nederland. Deze zouden vasthouden aan de opvattingen die heersten ten tijde van hun emigratie, of die van hun ouders. De evolutie in denken en oordelen die daarna in het land van herkomst plaatsvond zouden ze hebben gemist.

Een ander onderwerp dat aan bod komt is de systematische achterstelling van vrouwen in de interpretaties van de Islamitische leer en in de praktijk van de viering van het geloof. Samuel stelt ook de schrijnende gang van zaken binnen de Nederlandse politie aan de orde waar het gaat om het onderkennen van institutioneel racisme.

Echter, een weerkerend thema is dat de liefde alles kan overwinnen. Zeker geldt dit voor de krampachtigheid waarmee binnen de Islam en het Christendom regels en dogmatiek (soms) ‘heilig’ worden verklaard.

Kortom: Mounir Samuel heeft een pracht boek geschreven.