Barmhartigheid vraagt radicale keuzes!

2 januari 2025 – Aan het begin van dit nieuwe jaar, 2025, zie ik ernaar uit om samen in beweging te komen. De beweging van barmhartigheid waarbinnen we met elkaar zoeken naar manieren om licht te brengen waar het donker is. Waar we zoeken naar wegen om te bouwen aan een toekomst die recht doet aan ieder. Waarin we de radicale keuze maken voor verbinding en dus muren slechten en bruggen bouwen.

Een oud Cherokee-opperhoofd geeft zijn kleinzoon les over het leven:
Hij zegt tegen de jongen: “Er woedt een gevecht in mij. Een vreselijk gevecht tussen twee wolven. De een is slecht: hij is boosheid, afgunst, verdriet, spijt, hebzucht, zelfmedelijden, arrogantie, schuld, wrok, minderwaardigheid, leugens, valse trots,
superioriteit, gebrek aan zelfvertrouwen en ego.

De andere wolf is goed: hij is vreugde, vrede, liefde, hoop, sereniteit, waarheid, nederigheid, vriendelijkheid, welwillendheid, empathie, gulheid, medeleven en vertrouwen. Datzelfde gevecht woedt ook in jou en in ieder ander mens.”
De kleinzoon dacht hier even over na en vroeg toen aan zijn grootvader: “Welke wolf wint?” Het oude opperhoofd antwoordde: “Degene die jij voedt.”

Barmhartigheid als radicale keuze om de verbinding met de ander niet te verbreken
We staan aan het begin van een nieuw jaar, en de vooruitblik die we krijgen via de media is niet heel hoopvol. De zichtbare en voelbare polarisatie, verpakt in soms harde woorden, voeden sluimerend onbehagen en leiden zelfs tot angst en vervreemding.

We worden aangeraden een noodpakket aan te schaffen om bij calamiteiten een paar dagen te overleven zonder hulp van buitenaf. Eerlijk gezegd, en het zal de leeftijd zijn, vind ik het moeilijk me hier iets bij voor te stellen. En ik vraag me tegelijkertijd af wat ik (we?) echt nodig heb om te overleven. Voedsel en water, zeker. Maar ook mijn ziel, mijn menselijkheid moet gevoed. Heb ik voldoende olie in mijn lamp – voed ik de innerlijke bron van licht en warmte die nodig is om de duisternis te breken? En heb ik de moed dat licht te laten schijnen?

Want in een wereld die meestal kiest voor gespierde taal, verzet en strijd, is de keuze voor compassie en werken aan verbinding een moedige daad. De moed om kwetsbaarheid te zien, maar ook in jezelf op te zoeken, je hand uit te steken in plaats van je vuist te ballen. Barmhartigheid betekent eerst luisteren waar anderen oordelen. Het betekent zachte kracht inzetten in plaats van harde tegenstand. Het is het verrassende antwoord als de grens is bereikt.

Mijn lamp zal ik vullen met de ontelbare blijken van goedheid die mij bewezen worden. Daar wil ik oog voor houden. Want wat ik aandacht geef, groeit. En dus ‘bewapen’ ik me met doorleefde zacht-moedigheid, omdat ik geloof in wij in plaats van ik.

In beweging komen
Aan het begin van dit nieuwe jaar, 2025, zie ik ernaar uit om samen in beweging te komen. De beweging van barmhartigheid waarbinnen we met elkaar zoeken naar manieren om licht te brengen waar het donker is. Waar we zoeken naar wegen om te bouwen aan een toekomst die recht doet aan ieder. Waarin we de radicale keuze maken voor verbinding en dus muren slechten en bruggen bouwen. Omdat we in de wortel met elkaar verbonden zijn. Zo’n jaar dus, voorbij de grens!

Ik wens ons allen goede moed.

 Monique van Strien-van Milaan
Voorzitter Beweging van Barmhartigheid

Foto:©Brug-iStock-1437524399