‘Het blijft boeiend, al die complexe levens, onze struikelingen en het opnieuw weer opstaan’

Januari 2025 – In 2012 raakte Lia Hesemans actief betrokken bij de Beweging door haar contact met Fie Gommers, die destijds het secretariaat leidde en inhoudelijk betrokken was bij de beweging. Zodoende maakte ze kennis met frater Wim Verschuren, die haar een mooi inzicht gaf: “Hoe kunnen we de barmhartigheid laten blijven bloeien? Daarvoor is het nodig dat je bondgenoten hebt. Alleen is het bijna niet vol te houden om steeds weer de beweging te maken van zien, bewogen worden en in beweging komen.”

“Sindsdien heb ik van alles bij de beweging gedaan,” vertelt Lia enthousiast, “waaronder het organiseren van landelijke dagen, werkbijeenkomsten, en later het begeleiden van schrijfworkshops. Al vrij snel ben ik ook redactielid geworden van de BvB-krant in de tijd van voorzitter Henk-Jan Hoefman.” De laatste jaren houd ik me vooral bezig met het organiseren en mede-begeleiden van de Leerroute in compassie. Oh ja, en ik ben ook lid van de Regiokring ’s-Hertogenbosch.

Hoogtepunten
“Goede herinneringen heb ik aan de retraite naar Assisi in 2016, georganiseerd door Bart Schalkx, voormalig bestuurslid van de beweging. De retraite in Italië hielp me om een stuk onverwerkt verdriet aan te kijken. Zoals Bart kon vertellen over Franciscus en Clara, dat was magistraal. Ook het deelnemen aan de Leerroute was van grote waarde. Er kwamen boeiende gastsprekers en er was ruimte voor verdiepende gesprekken. En hoe leuk was het Barmhartig Boekenbal dat ik mee mocht organiseren, en de landelijke dagen met sprekers als Marinus van den Berg, Marius Buiting, Marjolein Hamer, Hein Stufkens, Annemieke Wiercx. En niet te vergeten de projecten over kunst en barmhartigheid.”

Een speciale herinnering heeft Lia aan de voorbereidingen van de themadag over ‘Oordelen’ in 2020. “Met een werkgroep waren we deze dag aan het voorbereiden, samen met Wim Verschuren. In een voorgesprek concludeerden we alvast een paar dingen over het thema:

• Het is vaak nodig ons oordeel op te schorten. Daarbij hoort ook het kunnen onderscheiden.
• Ons oordeel kunnen opschorten is de link naar barmhartigheid.
• Het vertrouwen in een gemeenschappelijke grond is een belangrijk fundament hierbij.

Het raakt me opnieuw als ik dit weer lees, niet alleen omdat het een bijzonder en interessant gesprek was, maar ook omdat Wim Verschuren een maand later is gestorven. Vanwege zijn overlijden is de dag over ‘Oordelen’ niet doorgegaan.

Nieuwe leiders
Bij deze themadag hadden we een filmpje uitgekozen van Roel Lips uit de serie Nieuwe Leiders. ‘Hoe kunnen we elkaar verrijken?’ Volgens zakenvrouw en bruggenbouwer Marina Diboma (1982) vraagt diversiteit in de eerste plaats de acceptatie dat andere mensen anders mogen zijn. Pas als we dat doen kunnen we het gaan zien als verrijking. Wat kunnen we leren van mensen die in Afrika geboren zijn?

Bekijk hier het filmpje van Marina Diboma

Compassie in jouw dagelijks leven
Mijn ouders hebben mij barmhartigheid voorgeleefd, en mijn vader doet dat op zijn 86ste nóg. Elke dinsdag komt hij bij mij eten en dan praten we honderduit. ‘De zieken bezoeken’, een van de werken van barmhartigheid, is mij door mijn ouders voorgeleefd. Ik vind dat een belangrijke waarde. Verder ben ik graag mild. Vanuit een milde houding wil ik leven. Het lukt natuurlijk niet altijd. Mijn grondhouding is zachtheid. Dat is ook kwetsbaar, want soms wordt er overheen gewalst.

Ik heb hier nog steeds een poster liggen uit de begintijd van de Beweging: “De kwaliteit van de samenleving kun je aflezen aan de mate van aandacht voor de zwakste schakel.” Die zin komt nog altijd zó sterk bij mij binnen, hij is steengoed en tijdloos.

Inspiratie uit mijn eigen gezin
Ik geniet van mijn twee kinderen van 25 en 21 jaar, en ben trots dat ze sociaal zijn, zich durven uitspreken, zich laten zien en hun nek uitsteken. Ze zijn ondernemend, gaan op onderzoek uit en bekommeren zich om hun medemens. Natuurlijk leven ze ook gewoon hun studentenleven met alle uitspattingen die daarbij horen en tobben ze af en toe met van alles en nog wat. Ik kan lachen om de gekkigheid die ze meemaken en ik sta naast hen als ze tegenslagen hebben. Ze weten dat ze altijd bij me terecht kunnen om te praten, of gewoon mens te zijn en de hond te aaien.

Opladen
“Ontmoetingen met vriendinnen en vrienden, daar kan ik me echt aan opladen. Bij elkaar eten of koffiedrinken in de stad, of wandelen in de natuur. Buiten zijn doet altijd goed, en brengt me steeds opnieuw verwondering. Ook in de stad aanwezig zijn tussen de mensen vind ik inspirerend. Kijken naar al die levens, wat observeren. En reflecteren op mijn eigen leven en erover schrijven in een café. Ik hou van de rol van toeschouwer en denker.”

Inspiratie haalt Lia ook uit de literatuur, en uit de deelnemers aan haar Stroom van taal pop-up-activiteiten. Ze organiseert schrijfcursussen, schrijfcafés, schrijfreizen in Spaanse steden en sinds kort zelfs in Assisi. Verder begeleidt ze auteurs die in eigen beheer een boek maken.

Werken vanuit mijn hart
“Ik wil me door de ander laten raken. Wat we samen opbouwen in de schrijfbijeenkomsten is bijna niet na te vertellen. We beginnen met het verzamelen van woorden en komen dan tot een verhaal. Dat is verbindend, ontroerend, kwetsbaar, vaak met humor erbij. Het is goud waard, daar kan niets anders tegenop. Van elke deelnemer leer ik. Het is werken vanuit mijn hart.”

Wat bezielt jou?
“De ander echt zien in zijn kleinheid en naaktheid én in zijn menselijke waardigheid en uniek zijn. Van daaruit verbinding maken. Levensverhalen van mensen, die bezielen mij. Inclusief mijn eigen levensverhaal, dat ik van tijd tot tijd weer onder de loep neem. Het blijft boeiend, al die complexe levens, onze struikelingen en het opnieuw weer opstaan.”

Zien, bewogen worden en in beweging komen
Aan dit motto van de beweging geef ik gestalte door ruimte te maken voor kleine ontmoetingen, een gesprek op straat. De ander het goede te gunnen. Ik probeer een goede moeder en vriendin te zijn voor mijn dierbaren. Ook met mijn eigen bedrijf en mijn vrijwilligerswerk probeer ik bij te dragen aan ‘het goede’. Onlangs was ik in Valencia om voedselpakketten te maken voor mensen die getroffen zijn door de overstromingen. Dat is maar een druppel op een gloeiende plaat. Perfect zal het nooit worden. Omarmen dus maar, die imperfectie. Lees het artikel: ‘Uit solidariteit met Valencia’ 

Graag besluit ik met een rondeel dat Marius Buiting, voormalig voorzitter van de Beweging, schreef tijdens de laatste Leerroute die hij begeleidde.

Je zit er altijd voor iets, maar nooit voor alles tussen
nooit meer dan tussen het reiken van je armen past
al het andere mag je storten in mijn hart

je zit er altijd voor iets, maar nooit voor alles tussen
omdat je nooit meer hoeft te dragen
dan wat voor jou werd weggelegd

je zit er altijd voor iets, maar nooit voor alles tussen
nooit meer dan tussen het reiken van je armen past

Marius Buiting 
Vught, november 2023

Foto: Lia Hesemans, zangeres Marianne van Oorschot en Margarita Aagaard in Valencia Arthouse