‘Klimaatcrisis is ook een morele catastrofe’

7 januari 2022 – De opwarming wordt meestal omschreven als een ecologische crisis. Maar er is ook een andere manier om naar klimaatverandering te kijken: als een morele catastrofe. De Amerikaanse klimaatjournalist David Wallace-Wells beschrijft die morele catastrofe in een uitvoerige bijdrage in De Groene Amsterdammer.

De morele catastrofe is volgens Wallace-Wells “in het recente verleden in de hand gewerkt door de beschutte landen van het noordelijk halfrond, terwijl de last wordt gedragen door de landen op het zuidelijk halfrond, die er de minste verantwoordelijkheid voor dragen en er het slechtst op zijn voorbereid.”

David Wallace-Wells werd in 2017 beroemd door zijn essay ‘De onbewoonbare aarde’ (The Uninhabitable Earth). (‘Onze kinderen en kleinkinderen zullen ons vervloeken om wat we gedaan en wat we niet gedaan hebben.’) Hij schreef het essay in het magazine New York Magazine en was het meest gelezen artikel in de geschiedenis van dat tijdschrift.
De openingszin uit het essay is vaak geciteerd: ” Het is erger dan je denkt, veel erger.”

Het stuk in De Groene is een vertaling van een nieuwe bijdrage in het New York Magazine.
Uit dit ook zeer indringende essay: “De rijken van nu zijn zo rijk door ontwikkelingen die mogelijk zijn gemaakt door fossiele brandstoffen; de armen van nu zijn diegenen die vrijwel niets hebben bijgedragen aan de vervuiling.

Terwijl honderden miljoenen mensen op het zuidelijk halfrond nog altijd geen elektriciteit hebben, wordt tachtig procent van de broeikasgassen uitgestoten door de landen van de G20. Bijna de helft wordt geproduceerd door de rijkste tien procent van de wereld, en één trans-Atlantisch vliegreisje betekent een uitstoot van een ton CO2, meer dan de jaarlijkse uitstoot van een gemiddelde inwoner van de sub-Sahara. Recent onderzoek heeft aangetoond dat vier willekeurige Amerikanen in de loop van hun leven zoveel CO2 kunnen uitstoten dat het de dood betekent van iemand elders op de planeet.”

Wallace-Wells ziet nauwelijks uitwegen voor de ecologische crisis (en voor de morele crisis). Hij lijkt ervan uit te gaan dat we al te laat zijn, zeker als je rekening houdt met de grote verschillen tussen woorden en daden.

Eén voorbeeld: “Op de klimaatconferentie van Parijs in 2015, die bekendstond als COP21, werd de ontwikkelingslanden een jaarlijkse honderd miljard toegezegd, te betalen door de rijken der aarde. Dat geld moet nog altijd worden overgemaakt.”

Foto: still uit interview ITV News