Empathie leren in de schoenen van een ander

Het Empathy Museum, opgericht door de filosoof Roman Krznaric, wil mensen op een andere manier laten kijken, met meer empathie. Het kunstproject ‘A Mile in My Shoes’ van de Britse kunstenaar Clare Patey wil dat ook. De installatie van Clare Patey is nu in Nederland, in het Haagse Zuiderparktheater, als onderdeel van het literatuurfestival Winternachten. De installatie bevat in de Nederlandse versie ook vele Nederlandse schoenen én verhalen.

De verslaggever van Trouw kiest damesschoenen, schoenen van ene Patty. De koptelefoon: “Ik ben Nancy, ik ben een trans vrouw, ik ben een vluchteling, ik ben een moslim. Ik kwam naar Nederland vier jaar geleden als asielzoeker. Ik ben nu student, ik studeer medische antropologie aan de Universiteit van Amsterdam.”

De Trouw-verslaggever: “Het werkt wonderbaarlijk goed, door die warme, plakkerige schoenen voel ik me letterlijk in Nancy’s schoenen staan. Dat is niet onmiddellijk een lekker gevoel.”

Peter Henk Steenhuis, de Trouw-verslaggever, legt de lezers uit wat Roman Krnaric over empathie heeft geschreven: “Empathie is verwant aan de begrippen compassie, mededogen en medelijden. Compassie en mededogen betekenen ongeveer hetzelfde, ze duiden op het natuurlijke vermogen om je betrokken te voelen bij pijn en lijden van iemand anders. Je wilt de verantwoordelijkheid voor die pijn op je nemen, om die zo voor de ander te verlichten. Medelijden is weer iets anders, dat is meer de laffe variant van compassie, dat vooral gepaard gaat met angst en sentimentaliteit.”

Precies in lijn met de bedoelingen van het kunstproject, concludeert Steenhuis: “Het levensverhaal van Nancy helpt me mijn blik op de maatschappij waarin ik leef te verruimen. Leert me nadenken over onderwerpen die me nog niet direct hebben geraakt.”

Foto: Empathy Museum