‘De taal van het hart is nodig om de samenleving opnieuw te bezielen’

9 mei 2022 – Het “gebrek aan mildheid” in de samenleving baart de Volzin-columnist Shervin Nekuee steeds meer zorgen. “Vreedzaam samenleven bestaat bij de gratie om verbinding met elkaar aan te kunnen gaan. Dat vergt een zekere mildheid, een zeker egard en hoffelijkheid naar elkaar toe, een zekere beheersing van de drang om gelijk te willen krijgen.”

Maar Shervin Nekuee signaleert in Volzin een tegengestelde ontwikkeling. “Ik zie en merk dat we steeds meer egocentrisch een eigen weg gaan en de sociale fragmentatie als gevolg hiervan verwarren met verscheidenheid. Dat dwangmatige individualisme van ‘wat ík voel, en wie ík ben en wat ík wil’ is de nodige verbinding tussen ‘ons’ in de weg komen te staan. Iedereen wil het woord nemen en niemand weet nog hoe je het woord kunt geven om in dienst te zijn van de ‘ander’ of om ruimte maken voor wat de ‘ander’ te brengen heeft.”

Desastreuse ontwikkeling
Nekuee noemt deze houding de achilleshiel van de huidige samenleving. “Het drijft ons uit elkaar en het kan desastreus zijn. Het ís al desastreus als je bedenkt dat meer dan 16 procent van de samenleving inmiddels kampt met burn-out klachten en het aandeel van de jongeren in deze groep neemt alleen maar toe.”
“Broederschap, zusterschap, gemeenschapszin geven een gedeelde, fundamentele grondtoon aan een samenleving. Dat is wat de burgers een gedeelde bezieling brengt. Die gedeelde bezieling ebt steeds meer weg.”

Oorzaak
Over de oorzaak zegt Nekuee: “Consumptie, materialisme en egocentrisme kunnen nooit het verlangen naar intermenselijke verbinding wegnemen. Daarom raken we verbitterd. Omdat we volledig in het vocabulaire van economisch ruil- en nutsdenken gevangen zijn genomen kunnen we onze verbittering enkel als een aanklacht over en weer uiten. We nemen in relatie tot elkaar de houding van de klant en consument aan. Het is niet gek dat onze politici zich als managers van BV NL zijn gaan beschouwen in plaats van morele en maatschappelijke leiders van een natie.”

Oplossing
En over de oplossing: “Dit alles kan ten goede keren door ruimte te maken voor een diepere grondtoon. Door een gezamenlijke queeste naar gedeelde zingeving te ondernemen. En door te zoeken naar een waardiger betekenisgeving van het begrip samenleven. We moeten het samenleven opnieuw als een werkwoord beschouwen en elkaar als metgezellen zien in onze gezamenlijke queeste naar die betekenisgeving. (…) We moeten ons gezamenlijk gaan richten op waardige vragen; wat verbindt? Wat raakt ons allen? We zijn toe aan een ander vocabulaire en een andere taal waarmee we een gedeeld wij-gevoel van broeder- en zusterschap kunnen articuleren, mijmeren en bezingen.”

Foto: Timon Studler (Unsplash)