Boom van Barmhartigheid

2 januari 2021 – Ode uitgesproken bij de uitvaart van Wim Verschuren door Henk-Jan Hoefman.

door Henk Jan Hoefman

In roerloze pracht stond in de voortuin van ZIN een beuk.
De boom had een bijzondere aantrekkingskracht.
Velen zochten verkoeling en verstilling onder het immense, rode bladerdak.
Leunend tegen de stevige stam, in de nabijheid van jaren groei.
De knoestige wortels leken te zeggen: “Hier ben ik, dit is mijn plek op aarde.”
Het uitreiken van de takken naar het licht als een natuurlijke, vreugdevolle plicht.

Wim, weet je nog dat Thich Nhat Hanh ZIN met een bezoek vereerde?
De boeddhistische vredesmonnik liet het ontvangstcomité links liggen.
Zonder aarzeling stak hij het gazon over naar de rode beuk.
Alsof hij eerst zijn oude stamvader in dankbaarheid wilde begroeten.
Samen met zijn monniken zat hij daar vredig en vrolijk, vrienden onder mekaar.

Het was een boom om van te houden, in wederkerige liefde.
De ontelbare takken gaven een geruststellende omarming.
Als de duizend armen van de boeddha van mededogen.
In elke hand een oog, de noden van alle mensen ziend.
De takken – dik en dun – als helpende handen van de barmhartige boom.
Barmhartige liefde als ware natuur, als levenssap dat alsmaar stromen wil.

Wim, jij was als deze boom.
Geworteld in het levende verhaal van de barmhartige Samaritaan.
Beschutting biedend aan iedereen die op jouw weg kwam.
De wijsheid die je deelde was doorleefd; stevig en zachtmoedig tegelijk.
In eenvoud, maar met een doorwerking in veelvoud.
Jij wilde het liefst staan in de rij van al die mensen die zonder opzien goeddoen.
Op krachtige en waarachtige wijze belichaamde jij de kern van compassie:
zien – bewogen worden – in beweging komen.
Het maakte jou tot boegbeeld van barmhartigheid.

Enkele jaren geleden werd de rode beuk geveld.
Schimmels hadden haar binnenste te zeer aangetast.
Tot het einde bleef de boom vrucht dragen.
De oneindige hoeveelheid beukennootjes als hoopvol teken.
Nieuw leven gegeven door een stervende stam.

Wim, nu ben jij ook geveld.
Na een vruchtbaar leven in veelvoud.
Weet je nog wat Thich Nhat Hanh zei, kijkend naar een kunstwerk bij ZIN?
Het was een reclamezuil gemaakt door Bert Vredegoor.
Op de ene kant stond ‘komen’ en op de andere kant ‘gaan’.
Door de wind draaide het snel om zijn as: komen – gaan – komen – gaan – komen…
Met een milde glimlach zei Thay: “Er is géén komen en er is géén gaan.”

Zo is het.
Geboorte en sterven vormen de oneindige cyclus van de seizoenen.
Niets aan essentie gaat verloren.
De levensstroom gaat door.
De beweging van barmhartigheid zal niet stoppen.
Het bos van barmhartigheid zal blijven groeien en bloeien.
Mede dankzij jou.
Dankbaar zijn we voor jouw vriendschap, nabijheid en wijsheid.
In het volle besef dat jij voortleeft in alle mensen die jij hebt geïnspireerd en geraakt.